Wywiad - RECENZJE DROPSA KSIĄŻKOWEGO

Książki i filmy z Toskanią w tle – e-book do pobrania

24 września, 2022

by Drops Ksiazkowy

I przystanek w naszej literacko-filmowej podróży?

Kraina win, pysznego jedzenia i miłości na kartach książek, na ekranie, w życiu. Razem odwiedzimy Włochy, na dłużej zostaniemy w Toskanii. Będziemy podążać śladami bohaterów literackich i filmowych.
Ruszamy!

SPIS E-BOOKOWEJ TREŚCI:

Kilka słów o Toskanii
Lista polskich i zagranicznych powieści, których akcja rozgrywa się we Włoszech
Lista filmów, które kręcono we Włoszech
„W blasku słońca” – najbardziej toskańska powieść Magdaleny Kordel
Wywiad z Magdaleną Kordel – o toskańskiej miłości, literackich plan wokół Włoch i marzeniach, które stają się rzeczywistością.

Pobierz darmowy e-book!

I-kraj-e-book Pobierz

Wywiad

„Nie boję się trudnych tematów” – wywiad z Patrycją Żurek

18 czerwca, 2022

by Drops Ksiazkowy

„Serce lasu” podbiło serce Mamy Dropsa. Kryje się za nim Patrycja Żurek – pora Ją lepiej poznać!

Właśnie mija 10 lat od Pani debiutu. Jak zaczęła się Pani przygoda z pisaniem?

Pisałam już w podstawówce, historie zapisywane w zeszytach (nadal je mam!). Później pisałam cały czas, gdzieś na karteczkach w pracy, w notatnikach, aż w końcu napisałam pierwszą powieść i wydałam w systemie self publishing 😀 Niewiele wiedziałam wtedy o rynku, pisaniu, dopiero wchodziłam w ten świat. Jestem samoukiem i do wielu rzeczy dochodziłam sama.

Po jakie tematy sięga Pani w swoich powieściach? Skąd najczęściej czerpie pomysły?

Po trudne tematy, nie będę ukrywać, im mocniej tym lepiej. Chcę, żeby moja proza niosła ze sobą przesłanie, żeby poruszała, wchodziła pod skórę. Nie piszę jednak na siłę, pomysły przychodzą do mnie w różnych momentach: podczas czytania, na spacerze, podczas rozmów, słuchania muzyki, oglądania teledysków, w tramwajach. Tak naprawdę każda rzecz na świecie może sprawić, że w głowie wybuchnie mi pomysł. I to jest najwspanialsze!

Czy zdarza się, że bohaterowie sami przychodzą i proszą wręcz o zapisanie ich historii?

O, tak! Zazwyczaj właśnie tak jest. Często podsuwają mi swoje imiona. Albo obrażają się i nie chcą „pisać” się dalej, jeśli chcę poprowadzić fabułę nie tak, jak sobie życzą. Nauczyłam się ich słuchać i zawsze przed snem pozwalam myślą płynąć – wtedy dowiaduję się, co dalej w powieści, którą aktualnie piszę. Uwielbiam to, chociaż często muszę wyrywać się z półsnu, by zapisać pomysł.

Z jakimi stereotypami, schematami walczy Pani w swoich powieściach?

W ogóle nie lubię stereotypów, więc staram się ich unikać. Chyba że pokazuję je celowo, wypunktowuję jako coś niewłaściwego. Walczę również ze schematycznością, wyłamuję się z konwencji romansu czy typowego obyczaju. Chyba po prostu lubię prowokować 😉 Ale przyznam, że eksperymentowanie w tekście to wyzwanie, lubię próbować nowych rzeczy.

Od jakiej książki warto zacząć znajomość z Pani twórczością?

Od Marcina. Wcześniejsze powieści nie są złe, ale na nich uczyłam się pisać, wiele w nich niedociągnięć i chociaż się ich nie wstydzę, nie chcę, by ktoś się zraził. Włożyłam wiele pracy w wypracowanie swojego stylu, znalezienie odpowiedniej pisarskiej ścieżki. Warto iść po kolei, wtedy widać ewolucję mojego pisarstwa. Warto również zapoznać się z audiobookami, które nie są wydane na papierze.

Mieszka Pani w Sosnowcu. Czy to miasto jest także bohaterem którejś z książek?

Akurat Sosnowiec nie, chociaż mieszkam tu już jakiś czas i bardzo lubię to miasto. Pojawia się ono sporadycznie, jednak bohaterem, jeśli już, zazwyczaj są Mysłowice. Ostatnio jednak myślałam o tym, że Sosnowiec to ciekawe miejsce i warto umieścić tutaj miejsce akcji. Zawsze mogę zrobić research – a to przecież bardzo lubię. Poza tym to ciekawe miasto ze względu na stosunek Ślązaków do Zagłębia, taka ciekawostka historyczna. Wspominam o tym w swoich tekstach.

Czy na każdy trudny temat czytelnik odnajdzie jednoznaczną odpowiedź w powieści?

Nie 🙂 Staram się nie odpowiadać wprost, a zmuszać czytelnika do zastanowienia się, ponieważ to on powinien znaleźć swoją odpowiedź. Nie mogę nikomu niczego zarzucać, ja mam tylko poruszyć strunę, która będzie drgała, która wywoła lawinę dyskusji, myśli, wniosków.

„Serce lasu” to moje pierwsze spotkanie z Pani twórczością. Wbrew magicznej okładce to wcale nie jest lekka powieść w odbiorze…

I przyznam, że to niezmiernie mnie dziwi. Ponieważ w założeniu to miała być łatwa i przyjemna powieść, ale jak widać chyba nie potrafię takich pisać. Choć przyznam, że to najlżejsza z moich powieści. Taka najbardziej delikatna. Wplotłam tu magię i las, one miały sprawić, że „Serce lasu” będzie… łatwe. Powiem szczerze: dopiero gdy zaczęły spływać recenzje, zorientowałam się, że, kurcze blade, może to nie jest takie całkiem delikatne jak mi się wydawało… To chyba o czymś świadczy.

Jakie pasje oprócz pisania posiada Patrycja Żurek?

Oczywiście uwielbiam czytać, to wiadomo. Pochłaniam tony książek. Poza tym lubię robić zdjęcia, głównie właśnie książkom i przyrodzie, ale robię to całkowicie bez wyczucia i amatorsko 😉 Uwielbiam spacery i patrzenie w niebo. Lubię oglądać sport, piłkę nożną i skoki narciarskie, ale również olimpiady. Kocham seriale (ale nie filmy!). Najwięcej jednak czasu zajmują w moim życiu książki.

Rozmowę poprowadziła Mama Dropsa

Wywiad

„Z przekory wybrałam jesień” – wywiad z Martą Nowik

6 maja, 2022

by Drops Ksiazkowy

Mama Dropsa czyta, Mama Dropsa patronuje – tym razem pod swoje skrzydła wzięła debiutantkę, autorkę powieści „Marzenia spełniają się jesienią”. Jak trwała praca nad książką? Jakie ma pasje? Czy zgodnie z tytułem wierzy w siłę jesieni? Na te i inne pytania odpowiada Marta Nowik!

1. Kiedy Marta postanowiła, że zostanie pisarką?

To pragnienie już od dawna było ukryte gdzieś w głębi mojego serca. Trochę się go bałam. Trochę spychałam na dalszy plan. I w końcu nadszedł czas, kiedy trzeba było się z nim zmierzyć. Przyszedł przymusowy lockdown. Ludzie gdzieś pouciekali i pozamykali się w swoich domach. Wolnego czasu zrobiło się jakby więcej. Postanowiłam, że nie ma na co czekać i czas zacząć spełniać swoje marzenia. Właśnie wtedy powstała powieść Marzenia spełniają się jesienią. Najpierw był pomysł, potem tytuł i finalnie cała książka. Gdy postawiłam ostatnią kropkę, poczułam radość i spełnienie. I tak to się wszystko zaczęło…

2. Jak wyglądała praca nad książką i poszukiwania wydawcy?

Książkę pisałam przez kilka miesięcy, po kilka stron dziennie. Nie miałam konkretnego planu czy konspektu. Treść powieści sama wylewała się prosto z mojego serca. Skończyłam ją i pomyślałam, że co ma być, to będzie. Wysłałam tekst do wielu wydawnictw w całej Polsce. Pozytywnie odpowiedziało Novae Res, za co jestem bardzo wdzięczna. Ostrzegano mnie, że wydawcy boją się debiutantów i nie chcą podejmować ryzyka związanego z wydawaniem kogoś nowego i niepewnego. Finalnie udało się i w ten sposób rozpoczęłam swoją pisarską podróż w nieznane.

3. Pani książka to wielowątkowa historia o różnych obliczach miłości i przyjaźni, o relacjach międzyludzkich. Skąd czerpała Pani inspirację do napisania powieści ,,Marzenia spełniają się jesienią”?

Z życia. To ono było i nadal jest moją inspiracją. Tyle się w nim dzieje – i dobrego, i złego. Różni ludzie pojawiają się i odchodzą. Blaski i cienie dnia codziennego dostarczają mi wielu wzruszeń i niezapomnianych przeżyć.

4. Jakie ma Pani pasje oprócz pisania?

Mogłabym ich wymienić tu tak wiele! Podróże. Spacery. Pobyt na łonie natury. Działka. Zwierzęta. SPA. Poznawanie nowych osób. Czytanie.

5. Pochodzi Pani z Podlasia – to malownicze i wielokulturowe miejsce. Czy akcja kolejnych powieści też będzie się tam rozgrywać?

Podlasie jest bardzo piękne. Potrafi zachwycić i zadziwić. Turyści przybywający tu z najróżniejszych stron Polski są pod wrażeniem i chętnie powracają w odkryte przez siebie miejsca. Jeśli powstanie kiedyś kontynuacja powieści Marzenia spełniają się jesienią, to na pewno akcja będzie rozgrywać się w różnych zakątkach Podlasia.

6. Co jest fundamentem życia Marty Nowik?

Jestem osobą wierzącą. Swoje życie staram się budować na zasadzie mówiącej, że jeśli Pan Bóg jest na pierwszym miejscu, wtedy wszystko inne w życiu jest na właściwym miejscu.

7. Czy Pani największe marzenia spełniły się jesienią?

To piękna i bardzo malownicza pora roku. Z przekory wybrałam jesień. Chciałam w ten sposób nawiązać do jesieni życia ludzkiego, która często jest niedoceniana i pomijana. Marzenia mogą spełniać się zawsze, niezależnie od trwania konkretnej pory roku. Mam nadzieję, że moje marzenia będą się nadal spełniać, i to nie tylko jesienią!

Dziękuję za rozmowę!

Wywiad

Specjalistka od pożarów emocji – wywiad z Kamilą Mitek

4 maja, 2022

by Drops Ksiazkowy 3 komentarze

Czy Mała Kamila chciała zostać strażaczką? Jak smakuje premiera wznowienia? Czy będzie ciąg dalszy powieści „Pomóż mi kochać”? Te i inne pytania zadaje Mama Dropsa. Odpowiada miłośniczka szpinakowych tortów, Kamila Mitek.

W jakich sytuacjach Kamili Mitek płonie głowa z emocji?

To zależy, o jakich emocjach mowa. Zwykle płonie mi dość mocno, gdy sypią się moje misternie ukute plany.🙂 Głowa płonie mi także wtedy, gdy na coś czekam, na coś liczę i mam nadzieję. I nie wiem, czy to się ziści.

Pomóż mi kochać recenzja kamila mitek — „Pomóż mi kochać” to wznowienie powieści „Pożar w mojej głowie”.

Skąd pomysł, by wznowienie miało inny tytuł niż I wydanie?

To pomysł mojego Wydawcy – Wydawnictwa Dragon. Na rynku jest tyle tytułów, że trzeba brać pod uwagę także kwestie marketingowe i co może się spodobać, przyciągnąć potencjalnego czytelnika. Jestem przywiązana do starego tytułu, ale nowy także dobrze mi się kojarzy. Można go interpretować na wiele sposobów. I od razu dodam, że raczej nie w ten romansowy, bo wątek miłosny jest w tej opowieści zaledwie dodatkiem.

Jak wyglądała praca nad tą powieścią?

Wyglądała tak, że podczas pisania zaliczyłam kilka solidnych migren.🙂 Zwłaszcza przy tworzeniu scen ze strażackimi akcjami. Wykonałam duży research i starałam się realistycznie oddać pracę w straży, co było nie lada wyzwaniem dla kompletnego laika. Jeśli zaś chodzi o wątki psychologiczne – w tych czułam się jak ryba w wodzie.🙂

Kamila chciała zostać strażaczką? Skąd pomysł, by walczyć w tej historii ze stereotypami dotyczącymi kobiety w mundurze?

Nie, nie miałam nigdy takich aspiracji, ale bardzo podziwiam kobiety pracujące w męskich zawodach, ich odwagę i determinację. I dlatego o tym napisałam.

Wątek warsztatów psychologicznych jest Ci bliski prywatnie, pracujesz z młodzieżą. Pisząc te rozdziały, czerpałaś ze swojego doświadczenia?

Uwielbiam tę część powieści, która rozgrywa się na obozie młodzieżowym. Czerpałam ze swoich doświadczeń jako harcerki, pracy z młodzieżą w liceum oraz wiedzy mojej mamy, wieloletniego psychologa dziecięcego. Starałam się zarysować pewną problematykę, choć czynię to w złagodzonej wersji, bo taka jest konwencja książki. Ma rys komediowy, nie dramatyczny.

Czy premierę wznowienia świętowałaś inaczej?

Z pewnością tak, bo poprzednie wydanie jako takiej premiery nie miało. „Pożar w mojej głowie” nigdy nie trafił do księgarń, nie było daty startowej, ani przygotowań. Za to premiera „Pomóż mi kochać” nie obyła się bez kilku przygód, np. problemów technicznych w Empiku i kilku innych drobiazgów. Mimo wszystko to był piękny dzień, bo wiadomości od moich czytelników wynagrodziły mi wszelkie „usterki”.🙂

Jakie masz pisarskie plany na kolejne miesiące?

Niedawno oddałam czwartą powieść obyczajową i czekam na decyzję Wydawcy, czy zostanie wydana. Teraz odpoczywam, nabieram świeżości i nadrabiam domowe zaległości. W głowie kiełkuje już pomysł na kolejną historię, ale niczego nie przyspieszam, bo to nie taśma produkcyjna. Zdradzę tylko, że czytelnicy domagali się powieści poświęconej psycholog Ani z „Pomóż mi kochać” i niewykluczone, że spełnię ich prośbę.🙂

Dziękuję za rozmowę!

Wywiad

Druga strona raju Beaty Zdziarskiej – wywiad z autorką

5 stycznia, 2022

by Drops Ksiazkowy

Beata Zdziarska pisarką – kiedy pojawił się taki pomysł na życie”?

Zaczęło się od tekstów publicystycznych, które publikowałam w kwartalnikach literackich. Potem zaczęłam pisać opowiadania, kilka z nich zamieściłam w czasopismach „Migotania” i „Szafa”. To było coś nowego, zupełnie odmiennego od publicystyki. Jednocześnie miałam ochotę podjąć kolejne wyzwanie, czyli stworzenie powieści. W głowie rodziły się różne pomysły, bohaterowie, koncepcje fabularne, aż w końcu postawiłam ostatnią kropkę. Tekst był gotowy do wysłania do wydawnictwa. Zadebiutowałam w 2016 roku powieścią „Zagubiony szlak”.

Kto jest adresatem pani powieści?

Adresatem moich powieści jest czytelnik, który lubi zmierzyć się z niekoniecznie łatwymi historiami. Konsekwencje nieroztropnych zachowań, decyzji czy zwykły przypadek potrafią zmienić życie moich bohaterów. Piszę powieści o silnej tkance emocjonalnej. Miłość, rozpacz, złość i nienawiść przeplatają się ze sobą.

„Po drugiej stronie raju” to moje pierwsze spotkanie z pani twórczością. Co było inspiracją do stworzenia tej historii?

Najwięcej pomysłów dostarcza nam samo życie, niemniej jednak fabuła mojej książki jest zupełnie fikcyjna. Natomiast zainspirowały mnie dwie autentyczne opowieści, z których zaczerpnęłam kilka motywów, m.in. chorobę Mateusza oraz zdradę Ewy z przyjacielem męża. To były poruszające historie. Utkwiły mi głęboko w sercu i postanowiłam je wykorzystać przy tworzeniu powieści.

Problem choroby, problem starości. W książce porusza pani to, co trudne, a zarazem życiowe. Jakie refleksje chciała pani wzbudzić w czytelnikach?

Przede wszystkim refleksje nad życiem i naszymi relacjami z drugim człowiekiem. Choroba, starość, przemijanie są wpisane w nasz los, chociaż najczęściej wolimy o tym nie myśleć. Tymczasem od ludzi w tzw. jesieni życia, ludzi dotkniętych cierpieniem, chorobą możemy się wiele nauczyć. Czasem warto zatrzymać się w codziennym pędzie i zastanowić się, co jest w życiu ważne, do czego zmierzamy.

Chciałam również zwrócić uwagę na kwestię przebaczenia. Ono tak wiele znaczy w relacjach międzyludzkich. Moja powieść wnosi nutkę optymizmu, bo przecież bohaterki, Ewa i Zofia robią pierwszy krok ku pojednaniu i odbudowie utraconych więzi.

Jakie ma pani pasje?

Oprócz książek lubię podróże do miejsc znanych i tych mniej znanych, no a przede wszystkim uwielbiam chodzić po górach. Tam w dolinach, na przełęczach i szczytach czuję się najlepiej. Góry dają człowiekowi inne spojrzenie na życie.

Po jakie książki pani sięga w wolnych chwilach?

Najbardziej lubię powieści obyczajowe i psychologiczne. Czasem sięgam po kryminały.

Nad czym aktualnie Pani pracuje? Czego mogą wyglądać Czytelnicy Pani powieści?

Będzie to historia obyczajowo- kryminalna z akcją usytuowaną w małej wiosce w Beskidzie Niskim. Zupełnie coś odmiennego od dotychczasowych moich powieści, ale nie mogę zdradzić nic więcej. Prace trwają!

A my czekamy na ich efekty! Dziękuję za rozmowę!

Wywiad

„Każda chwila ma w sobie magię” – wywiad z Olą Rak

1 listopada, 2021

by Drops Ksiazkowy

Bardzo rodzinna. Wierzy w magię codzienności. Inspiracje czerpie z najbliższego otoczenia. Jak wyglądają idealne święta? Co powtarza sobie każdego dnia? Poznajcie Olę Rak!

Jak narodziła się „Gwiazdeczka”?

Pomysł na kobietę, która nagle zostaje sama z firmą budowlaną, miałam w głowie już od dawna. Potrzebowałam tylko impulsu. Oczywiście pierwotnie ta historia miała wyglądać zupełnie inaczej, ale wykorzystałam ją i zmieniłam troszkę realia na zimowe. W międzyczasie oglądaliśmy z mężem serię „Najcięższe więzienia świata” i tam często mówiono o tym, jak przygotowuje się więźniów do powrotu do społeczeństwa, a oni zawsze bali się tej chwili i postanowiłam to wykorzystać. Tak oto powstała Gwiazdeczka 🙂

Jak w kilku zdaniach zachęciłaby Pani czytelników do sięgnięcia po tę powieść?

Ogromną rolę w tej historii odgrywa przebaczenie, które nie raz wydaje się trudne i niemożliwe do zrealizowania, ale warto pamiętać, że to najtrudniejsza forma miłości. Jeżeli szukacie historii pełnej nadziei na to, że mimo walącego się wokoło świata wciąż może być dobrze, to Gwiazdeczka jest zdecydowanie dla Was 🙂

Jednym z najważniejszych wątków dla Twoich powieści są relacje rodzinne, zwłaszcza rodzice-dziecko. Skąd czerpiesz inspirację?

Nigdy nie ukrywam, że rodzina i relacje rodzinne są dla mnie bardzo ważne 🙂 Najważniejszą inspiracją jest więc moja rodzina, ale również historie zasłyszane. Staram się obserwować ludzi, czerpać z tego co dzieje się wokoło. Tak naprawdę najbliższe otoczenie jest najlepszym źródłem takich inspiracji. Jakaś scena na chodniku, rozmowa zasłyszana w sklepie… A czasami moja rozmowa z mężem czy z dziećmi.

„Gwiazdeczka” to powieść świąteczna czy zimowa?

To zdecydowanie powieść zimowa. Jasne, że starałam się choć trochę zahaczyć wątkami o święta, bo jednak Asia z całego serca wierzy w magię i cuda świąt oraz pragnie rodzinnej wigilii, nie jest to jednak najważniejszy element tej powieści.

Najpiękniejsze święta według Aleksandry Rak…

Każde z rodziną 🙂 Miałam już okazję spędzić rodzinę tylko z mężem, później tylko z małą Zosią, która urodziła się tydzień wcześniej, byłam na wigilii z rodziną męża, ale również i z moimi rodzicami i dziadkami. W zeszłym roku byliśmy sami, ja, mąż i dzieci, bo była pandemia. Uważam, że każda z tych wigilii ma w sobie niezapomnianą magię, bo to od nas zależy, jak bardzo postaramy się o to, by było pięknie, magicznie i niezapomniane.

Twoja bohaterka miała konkretne życzenia. A Ty? Czego życzysz sobie i swoim czytelnikom?

Swoimi czytelnikom życzę odkrywania magii nie tylko w święta, ale każdego dnia 🙂 Wspaniałych historii, które pomogą Wam przeżyć magiczne chwile, a sobie….? Wielu inspirujących spotkań 😉

Czy podobnie jak Twoje postaci, powtarzasz jakąś mantrę? Zdradzisz nam ją na koniec?

Moim dzieciom i sama sobie często powtarzam, że jutro będzie lepszy dzień 😉 Zwłaszcza, gdy akurat coś poszło nam nie tak. Strasznie lubię również dopowiadać, że nadzieja matką głupich, ale każda matka kocha swoje dzieci… 😉 Więc ja wciąż mam swoje nadzieje, może czasami naiwne, ale trzymam się ich mocno.

Rozmowę przeprowadziła Mama Dropsa

Wywiad

Słodko-gorzki tort szpinakowy – wywiad z Kamilą Mitek

30 października, 2021

by Drops Ksiazkowy

Młoda i zdolna. Ambitna. Udowadnia, że marzenia się spełnia. Kilka lat temu sama wydała swój debiut, dziś prezentuje go szerszemu gronu w Wydawnictwie Dragon.
Kilka miesięcy temu zdradziła nam, jak smakuje greckie lato. Dziś częstuje tortem szpinakowym. Zapraszamy do lektury wywiadu z Kamilą Mitek!

Nie wszyscy wiedzą, że tegoroczna premiera powieści „Na śniadanie tort szpinakowy” to tak naprawdę wznowienie Twojego debiutu. Pamiętasz pracę nad tą książką?

Tak, oczywiście.:) To był czas, kiedy mój młodszy synek budził się codziennie o 5 nad ranem. Siedziałam przy nim ledwo przytomna i rozmyślałam. Jako pierwsza w mojej głowie zrodziła się postać Szramy. Po jakimś czasie zaczęłam nieśmiało spisywać tę historię. Jedną, dwie strony dziennie, bo na więcej synek nie pozwalał, ale za to systematycznie. Pamiętam, że było ciemno na dworze (zaczęłam jesienią) i że jakiś czas pisałam także przy choince 🙂 Po sześciu miesiącach miałam gotową powieść.

Co czułaś, kiedy zaproponowano Ci powtórne wydanie, tym razem w ogólnopolskim wydawnictwie?

Poczułam ogromną radość, że wydawnictwo Dragon doceniło tę powieść. Traciłam już nadzieję, bo dość długo czekałam na odpowiedź. Kiedy okazało się, że jest pozytywna, miałam ochotę zrobić salto! Oczywiście nie zrobiłam. Z takich rzeczy mogę co najwyżej zrobić przysiad.:) Jednak na zawsze zapamiętam tę ekscytację i poczucie docenienia.

Jak smakuje tort szpinakowy? Co znajdą w tej historii Twoi czytelnicy?

Smakuje słodko-gorzko. Wyczuwa się w nim słodką nutę mascarpone – miłość, przyjaźń, nadzieję, lecz także cierpkawy posmak szpinaku – żal, ból, tęsknotę. Moja opowieść jest jednak optymistyczna i pełna humoru. Czytelnicy znajdą w niej także kilka refleksji, którymi chcę się z Wami podzielić.

„Na śniadanie tort szpinakowy” to opowieść o sile kobiecego ducha. Czym jest dla Ciebie kobiecość?

Kobiecość to dla mnie wielozadaniowość, codzienne tworzenie rzeczywistości opartej na rozsądku i emocjach. Poszukiwanie równowagi między tymi dwoma siłami – rozumem i uczuciami. Dawanie ciepła. Lecz podkreślam, że to także branie tego ciepła dla siebie, bo nasze baterie nie są niewyczerpywalne. Kobiecość to dbanie o innych i o siebie. To wskazywanie drogi do miłości.

Osobiście sprawdziłaś przepis na tytułowy tort?

Naturalnie! Wielokrotnie piekłam go na spotkania autorskie oraz rodzinne. Nigdy nikt nie narzekał, a przynajmniej nie wprost do mnie.:)

Okładka kusi czytelnika pięknymi hortensjami. Jakie lubisz kwiaty?

Właśnie hortensje, dlatego to była piękna niespodzianka od Wydawcy, za którą ogromnie dziękuję. Poza tym kocham róże, dalie i fiołki (te dziko rosnące).

Czy możesz nam zdradzić, nad czym teraz pracujesz?

Poprawiam teraz powieść, którą mam nadzieję oddać w Wasze ręce wiosną przyszłego roku. To także będzie wznowienie – niektórzy znają ją jako „Pożar w mojej głowie”. Zaczęłam także pisać czwartą powieść z wątkiem medycznym. Szczegóły będę zdradzać na swoich stronach autorskich na FB i IG. Serdecznie zapraszam do ich odwiedzania.

Rozmowę przeprowadziła Mama Dropsa.

Wywiad

Wywiad z Kamilą Mitek

17 czerwca, 2021

by Drops Ksiazkowy

Za Lemem powtarza, że lepiej być dobrej myśli, niż złej. Razem z Foleyem wybiera poczucie humoru. Kamila Mitek – grecka księżniczka polskiej literatury obyczajowej, która szturmem wdarła się do serc czytelniczek. Skąd pomysł na powieść? Nad czym teraz pracuje? Za co chce przeprosić mężczyzn? 😉 Zapraszamy do lektury wywiadu!

„Moje greckie lato” to Twoja trzecia książka, ale pierwsza na „dużym rynku”. Opowiesz o jej starszych powieściowych siostrach?

Debiutowałam niespełna dwa lata temu powieścią „Na śniadanie… tort szpinakowy”. Pół roku później ukazał się „Pożar w mojej głowie”. Obie te powieści wydałam w ramach samopublikacji i nigdy nie trafiły na rynek wydawniczy, a nieduże nakłady już się wyczerpały. Są to utrzymane w humorystycznym tonie historie kobiet, które zmagają się z kłopotami, przechodzą jednak pewną przemianę i porządkują swoje sprawy. W każdej opowieści umieszczam swoje przemyślenia i refleksje na temat życia. Każda ma motto przewodnie. W „Na śniadanie… tort szpinakowy” jest to głównie, by nie oceniać powierzchownie innych ludzi i poznać ich historię. W „Pożarze w mojej głowie” staram się pokazać, jak według mnie można sobie poradzić z emocjonalnym pożarem, który na jakimś etapie życia trawi każdego z nas.

Na wakacje do Grecji leciałaś z gotowym konspektem powieści w głowie. Przypadek?

Sama nie wiem, jak to się stało, że już lecąc na Kefalonię, miałam w głowie zarys fabuły. Niektóre pomysły po prostu rodzą się w naszych umysłach i po czasie trudno stwierdzić, jakie było dokładnie ich źródło. Chyba marzyło mi się napisanie powieści z wątkiem podróżniczym i zgrabnie wykorzystałam do tego nasze plany urlopowe. Na miejscu wykonałam niemałą pracę reporterską, bo skrzętnie zbierałam i notowałam wszystkie ciekawostki, informacje oraz tworzyłam bazę zdjęć. Zastanawiałam się, co jeszcze może być mi potrzebne do opowieści i rozpytywałam o to napotkanych tam Greków, przede wszystkim naszych bardzo otwartych i serdecznych gospodarzy.

W powieści „Moje greckie lato” można znaleźć fragmenty Twoich wierszy. Chciałabyś iść w stronę poezji, marzysz o wydaniu tomiku czy piszesz do szuflady?

Myślę, że poezja zawsze będzie mi towarzyszyć, ponieważ jest dla mnie sposobem na wyrażenie swoich refleksji w krótkich formach literackich. Kilka zdań niesie treść, którą chcę się podzielić z innymi. Na razie publikuje je tylko na swoich stronach w mediach społecznościowych i przemycam do powieści. Mam pewien pomysł, jak chciałabym je kiedyś opublikować, ale na razie nie mogę zdradzić szczegółów. Nie byłby to jednak typowy tomik.

Jakie masz pasje oprócz pisania?

Oczywiście czytanie. Ale poza książkami chętnie uprawiam fitness, spaceruję, zwiedzam nowe miejsca i wędruję po górach. Ostatnio wciągnęłam się też w fotografię książkową. Moją wielką pasją od zawsze jest psychologia. Lubię zgłębiać wiedzę w tej dziedzinie.

W przerwach od pisania sięgasz po książki innych autorów? Czyje nazwiska lub jakie gatunki królują w Twojej biblioteczce?

Jak najbardziej sięgam po książki innych autorów i polecam tych, którzy mnie urzekli, na swojej stronie autorskiej. Do niedawna w mojej biblioteczce królowały zagraniczne powieści obyczajowe. Obecnie przybywa polskich nazwisk, bo w kraju także mamy perełki, które bardzo lubię wyławiać. Jeśli chodzi o gatunek, to u mnie zdecydowanie rządzi literatura obyczajowa.

Komu poleciłabyś powieść „Moje greckie lato”? Z myślą o jakim czytelniku ją pisałaś?

Pisząc wszystkie powieści, myślałam o kobietach. Niech panowie mi wybaczą. 🙂 Tworzę głównie dla kobiet, staram się umieszczać w fabułach pewne przemyślenia i drogowskazy, które mogą wykorzystać we własnym życiu. Jeśli któraś z pań zabierze z nich coś dla siebie na dalszą drogę, to czuję się spełniona.

A na koniec mam prośbę… Zdradzisz, nad czym teraz pracujesz?

Aktualnie rozpoczęłam pracę nad powieścią z wątkiem medycznym. Chciałabym stworzyć fabułę, w której poruszę zagadnienie stwardnienia rozsianego. To będzie ogromne wyzwanie, muszę zrobić spory research. Ale… Lubię takie wyzwania! Nie zabraknie także humoru i życiowych refleksji. No i miłości, oczywiście. 🙂

Wywiad

Wywiad z Joanną Zając

6 czerwca, 2021

by Drops Ksiazkowy

1. „Wymazać z pamięci” to piękna, ale trudna historia. Opowiada o losach młodej Julii, która próbuje poukładać swoje życie. Szuka miłości, akceptacji, szczęścia, ale jest coś, o czym pragnie zapomnieć… Co, a może kto był Pani inspiracją?

Tak, zgadza się. Historia Julii z „Wymazać z pamięci” jest piękna, ale także bolesna. Wiele nastolatek dotknęło to, z czym musi się zmierzyć główna bohaterka. Jakiś czas temu rozmawiałam z dorosłą już kobietą, która wiele lat temu została bardzo skrzywdzona przez osobę z bliskiego otoczenia. Jej zwierzenia zainspirowały mnie do poruszenia tego tematu w mojej książce, jednak cała fabuła to fikcja literacka.

2. W książce pojawia się wątek wykorzystywania seksualnego nieletnich. Nie bała się Pani podejmować tak trudnego tematu?

Wykorzystywanie seksualne nieletnich od zawsze jest bardzo trudnym i bolesnym tematem. Uważam jednak, że powinno się o tym mówić i pisać. Wiele kobiet nigdy nie zdecydowało się na wyznanie prawdy o traumatycznych przeżyciach sprzed wielu lat. Część z nich nie chce wracać do bolesnej przeszłości, bo starają się o wszystkim zapomnieć i normalnie żyć. Inne z kolei, boją się reakcji otoczenia. Pisząc tę książkę, chciałam pokazać, że przeszłość dogoni nas w najmniej spodziewanym momencie, dlatego warto znaleźć w sobie siłę i rozliczyć się z demonami przeszłości. Kilka dni temu napisała do mnie jedna z czytelniczek. Nasza rozmowa trwała bardzo długo. Wyznała, że ma podobne doświadczenia jak Julia. Podziękowała mi za napisanie tej książki, bo dzięki niej popatrzyła na wszystko z boku i zrozumiała, że to co się wydarzyło, nie było jej winą. Przez lata obwiniała się za to, co stało się przeszło dwadzieścia lat temu. Takie słowa od czytelników są bezcenne, bo pokazują, że nasza praca ma sens.

3. Kreując postaci, wchodzi Pani mocno w świat ich uczuć, psychiki. Konsultuje się Pani ze specjalistami, robi research czy ufa intuicji?

Pisząc „Wymazać z pamięci”, nie konsultowałam się z żadnymi specjalistami. Przeczytałam wiele publikacji na ten temat. Najwięcej jednak dała mi rozmowa z osobą, która tego doświadczyła. Dzięki niej dowiedziałam się, co tak naprawdę czuje nastolatka molestowana seksualnie. Każdy z nas jest inny, ale każdy pragnie miłości i szczęścia – tu zaufałam swojej intuicji.

4. „Wymazać z pamięci” miało być pojedynczą powieścią, ale ptaki ćwierkają, że Julia powróci… Uchyli nam Pani rąbka tajemnicy?

Tak, „Wymazać z pamięci” miało być jednotomową historią. Ale otrzymałam wiele sygnałów od czytelników, że chcą więcej Julii i Rozalii… Dlatego też postanowiłam, że napiszę drugą część. Jestem w połowie prac nad nową książką. Na ten moment nie wiem, kiedy będzie ona dostępna w sprzedaży… Zobaczymy.

5. Czy podczas pisania towarzyszą Pani jakieś rytuały, czy miejsce i okoliczności nie mają znaczenia podczas tworzenia nowej historii?

Przyznam, że nie potrzebuję jakichś szczególnych okoliczności ani do czytania, ani do pisania. Piszę, kiedy tylko mam wolną chwilę. Zdarza się, że jakiś pomysł, dialog czy „złota myśl” przychodzą mi do głowy w momencie, kiedy nie mam możliwości ich zapisania. Wtedy w ruch idzie telefon i funkcja nagrywania dźwięku.

6. Jak odpoczywa Joanna Zając?

Mam bardzo mało wolnego czasu. Najchętniej odpoczywam przy czytaniu książek, przenosząc się w świat wykreowany przez autora. Lubię także spędzać czas z moimi synami. To jest forma aktywnego wypoczynku na świeżym powietrzu – spacery, piłka lub wycieczki w nowe miejsca naszej pięknej Polski. Nie mogę nie wspomnieć o pieczeniu i dekorowaniu tortów, bo przy tych czynnościach „wyłączam mózg” i go resetuję. A jeśli zostaje mi jeszcze jakaś wolna chwila, to wtedy śpię. ?

Wywiad

Wywiad z Aleksandrą Rak, autorką powieści „Niełatwe powroty”

29 maja, 2021

by Drops Ksiazkowy 2 komentarze

Kilka tygodni temu miała miejsce premiera powieści „Niełatwe powroty”. Miałam ogromną przyjemność objąć tę książkę patronatem medialnym. Dziś powracam do Pensjonatu na Wzgórzu za sprawą…. rozmowy z autorką! Sprawdźcie, co ma do powiedzenia Aleksandra Rak!

Rodzina – to najważniejsza wartość w życiu Oli Rak?

Zdecydowanie tak. Od zawsze wiedziałam, że chcę mieć rodzinę, męża, dzieci. Marzył mi się piękny domek z ogródkiem i ich szczęśliwy śmiech. Nigdy nie zależało mi za to na karierze. Zdecydowanie jestem osobą, która nie poświeci rodziny dla pracy i to ją stawiam zawsze na pierwszym miejscu.

Jak w kilku zdaniach opowiedziałaby Pani swoją najnowszą książkę – „Niełatwe powroty”?

W kilku zdaniach… Hm… To zdecydowanie książka dla kogoś, kto poszukuje rodzinnych historii, okraszonych nutką tajemnicy, miłości i przyjaźni. „Niełatwe powroty” to nie nie tylko sielski klimat gór i wakacji, ale również domowa atmosfera, zapach starego drewna, nadzieja na lepsze jutro. To historia o poszukiwaniu siebie, jako członka rodziny, ale również siebie jako indywidualnej osoby po trudnych doświadczeniach.

Przeczytaj recenzję powieści „Niełatwe powroty”

Patrycja, Martyna i Klaudia. Trzy siostry – bohaterki Pani powieści, mają podobne DNA, ale różne charaktery, doświadczenie… Czy utożsamia się Pani z którąś z nich?

Siostry są zdecydowanie bardzo różne i cieszę się, że udało mi się to uchwycić. Zależało mi na tym, żeby były to postaci indywidualne. A czy z którąś z nich się utożsamiam… Chyba najbardziej z Klaudią 🙂 Bo również ceni sobie rodzinę, pewne bliskie mi wartości i jak lew walczy o to, co cenne dla ojca. Jest również pomocna.

Powieść „Niełatwe powroty” zapowiada nową serię obyczajową. Co było, jest, inspiracją do tworzenia cyklu „Pensjonat na wzgórzu”?

Nie było jakiejś konkretnej inspiracji 🙂 Siostry pojawiły się nagle, choć początkowo brałam pod uwagę, że będą tylko dwie. Marzyła mi się historia o pensjonacie, choć nie do końca upadającym, ale już pogodziłam się, że moi bohaterowie często mieszają w moich pierwotnych planach 🙂

Ola Rak rzuca wszystko i wyjeżdża w Bieszczady czy wybór miejsca akcji był przypadkowy?

Wybór nie był przypadkowy – w książkach zazwyczaj umieszcza się akcje w wielkich Mazurach 🙂 Chciałam czegoś innego. No a siostry są trochę takimi Bieszczadzkimi Aniołami, o czym pojawia się mowa w drugim tomie.

Czego mogą się spodziewać czytelnicy kolejnego tomu serii?

Emocji. Zdecydowanie. Wciąż sielskich klimatów, niestrudzenie skłóconych sióstr. Rozwiązania kilku drobnych tajemnic, ale oczywiście pojawią się kolejne. I mogę zdradzić, że jeden z bohaterów zniknie. Mam nadzieję, że kolejny tom tylko podsyci ciekawość i pozytywny odbiór serii 🙂

Dziękuję za rozmowę!